Mels Kooijman neemt ons op een hele plezierige geannimeerde manier mee in het proces met “bollograferen”. Hij vertelt: “Met Pim afgesproken bij de veerpont in Dieren, waar naast de veerstoep nog grote plassen in het weiland aanwezig waren na het hoogwater. Van te voren hadden we omlijnde plannen gemaakt, bol in water, boven water en water druppels waren de ideëen.
Als eerste gingen we kijken om de bol te laten vallen en het opspattende water, liefst met bol, te fotograferen. Dit is verrekte lastig, aangezien we geen trigger mee hadden. Dus op een tak scherpstellen, de bol van arm hoogte laten vallen en dan de ontspanknop op “continuous shooting” vele foto’s laten maken en hopen dat er 1 goed is. Dit gaf het volgende resultaat (alle foto’s hieronder zijn gemaakt door Mels):
Jammer, net niet. Volgende poging.
En ook deze net te vroeg genomen.
Na vele pogingen dit onderwerp maar even in de ijskast gezet, op naar de volgende heldere plas. Deze plek was een grote modderpoel geworden.
Pim had het idee om de bol onder te dompelen in het water en dan boven water te houden, zodat de druppels van de bol vallen.
Het vergde wel enige oefening om het gewilde effect te verkrijgen, maar na vele pogingen leverde inspanning resultaat op.
Nu de bol in ondiep water water gelegd op een schaduwrijke plaats om zo min mogelijk reflectie in de bol te krijgen.
Het mooie hierbij is dat je in de bol het beeld door de spiegeling van het water zowel rechtop als op als gespiegeld ziet.
Het was een leuke middag Pim, bedankt, dit maakt het bol fotograferen leuk.
De bol in het water plonsen bleef mij bezig houden, dus een speciebak met een oud kussen, wat zachter voor het bolletje, daar over folie en water. Infrarood zender aan de ene kant en de trigger aan de andere kant. Dit is de eerste keer dat ik de trigger met licht gebruik en het was experimenteren alvoor de instelling goed waren. De bol moet steeds van dezelfde hoogte vallen, waarna de trigger met een vertraging via de afstandsbediening de sluiter bedient. De scherpstelling uiteraard op handmatig, maar er bleek toch steeds een groot verschil, wat volgens mij te maken had met de spiegel opklappen. De procedure werd dus: camera spiegel up en dan de bol door de infrarood straal laten vallen. Dit werd het resultaat.
De bol is nog waarneembaar onder water en toch miste er iets:
Inderdaad we zijn toch bollografen, dus de vallende bol door de tweede bol gefotografeerd. Over de droogmolen een afdekzijl tegen zonnige reflecties, helaas zag ik telaat dat ik er ook op stond maar alles was weer opgeruimd. Wie weet nogmaals lekker spetteren voor de puntjes op de I.
Ik kreeg geen toestemming om dit in huis te doen, dan was het een mooie table top foto geworden :).”